استتار یکی از راههایی است که برای در امان ماندن موجودات زنده و غیر زنده از دیده شدن به وسیله مهاجمان و رقبا از طریق غیرقابل تشخیص شدن از محیط اطراف بهکار میرود. استتار به هر گونه بهره بردن یا ترکیب کردن مواد، رنگها، ایجاد خطای دید و این قبیل چیزها که باعث پنهان شدن یا سختتر دیده شدن حیوانات یا اجسام (دید گریزی) یا اینکه آنها با استتار خود را به چیز دیگری شباهت داده، گفته میشود. برای مثال میتوان به پوست خالخالی یوزپلنگها، لباس جنگی سربازان امروزی، بالهای حشره راست بال که شبیه به برگ درخت میباشد، اشاره کرد. رویکرد سوم، حرکت خیره کننده که ناظر را با یک الگوی آشکار اشتباه میگیرد و باعث میشود تا شی قابل مشاهده باشد. اما فهمیدن موقعیت آن لحظه به لحظه سختتر میشود. هدف اکثر روشهای استتار دیدگریزی است. دیدگریزی غالباً از طریق شباهت کلی به پس زمینه، رنگ متضاد با کنتراست بالا، از بین بردن سایه و دورنگ بودن مانند تیرهتر بودن در سطح بالایی بدن و روشنتر بودن در سطح زیرین بدن صورت میپذیرد.
اصول استتار شامل انتخاب محل(انتخاب محل یا موضع یابی، انتخاب بهترین و مطلوبترین نقطه و محل استقرار است به طوری که پنهان و مخفی نمودن نیروی انسانی، وسایل و تجهیزات و فعالیتها را به بهترین وجه امکانپذیر سازد)، انضباط استتار(انضباط استتار عبارت است از کارهایی که ظاهر طبیعی یک منطقه را تغییر داده و یا موقعیت افراد و تجهیزات را بدون اینکه حتی دیده شوند برای مهاجم آشکار میسازد.) و ساختمان استتار است.
سه روش اصولی استتار عبارتند از: مخفی نمودن، همگونسازی و بدلسازی (شبیهسازی)